Dağlarımız yıkıldı
Gül pembe çoktan soldu
Osman müebbet yatıyor
Süleyman obez oldu
Hala kızı Zehra bu şehre uğramıyor artık
Bırak domatesi, biberi
Tavuğun bile kimyasını bozdular.
Nerede o günler nerede Barış Abi.

Bizim sarıkız, minik buzağıyı çoktan sütten kesip
Ünlüler çiftliğinde keçileri kaçırdı.
O kızdan çoktan vazgeçtim
Ceket giymiyorum artık.

Bu tekerine çomak sokulası şehri bırak
Köylerde bile dut ağaçları kesiliyor artık
Aşı boyalı, ahşap evleri birer birer yıkıp
Çok katlı mezarlar yapıyorlar
Ve hiç kimse yoksul birine
Bir bardak su bile vermiyor artık.

Bütün değerlerimizden vazgeçtik
40 yılda bir yapılan ev ziyaretlerinde
Süslü bardaklardan Amerikan kahvesi içiyoruz artık.

Bizlere hayatı anlatmaya çalışan öğretmenlere
Acılarla halay çektiriyor
Sahipsiz çocuklar.

Ne çocukluğun değeri kaldı
Ne gençliğin
Ne de geçmiş yaşına
Bir bardak suluk saygı.

Günler bir bir geçiyor
Şu acımız dinmiyor
Sen derin uykuda iken Barış Abi
Yüreğimiz kanıyor.

Tüm gözler yaşlı
Kalbimiz buruk
Unutmadık
Unutamadık seni...